Prof. inż. Petit  Wiktor (1872-1946)

Przedsiębiorca naftowy, naukowiec

            Urodził się 17 sierpnia 1872 roku w Chlin (Belgia), syn Aimable i Aloisie Leclerg. Był absolwentem, następnie profesorem w Akademii Górniczej w Mons  /Belgia/. Zawarł związek małżeński z Jadwigą Wolińską 15 sierpnia 1906 r. Po śmierci ojca w 1901 r. przejął obowiązki naftowe w Kobylance i w Schodnicy (Wschodnia Galicja). Prowadził działalność wiertniczą i wydobywczą pod patronatem Spółek naftowych: Pierwsza spółka - „Anynyme Societe Belge de Petrole de Galicie. Zarząd Centralny Bruksela, dla kopalń w Galicji, Kobylanka – Pełnomocnik – Wiktor Petit Viroth, Kobylanka”. Druga Spółka: „Austro - Belgijskie Towarzystwo Naftowe” z siedzibą zarządu i dyrekcją w Stryju. Spółka założona w 1896 r., która prowadziła działalność na terenie Dominikowic i Kobylanki. Kierownikami kopalń byli: Michał Góralik i Franciszek Buchold. Dyrekcja Techniczna - Wiktor Petit w Stryju.

          Nadal rozwijała się prężnie kopalnia „Wiktor” w Kobylance, która wraz z warsztatem  naprawczym o tej samej nazwie „Wiktor” zatrudniała ok. 90 pracowników fizycznych i umysłowych. W latach 1895 – 1946 wykonano w Kobylance ok. 30 odwiertów produktywnych. Ropa naftowa z kopalni „Wiktor” jest parafinowo – benzynowa o gęstości 0, 83 g/cm 3  barwy zielonkawej. 

 W. Petit na swych kopalniach wprowadził w latach 1910-1915 wiercenie systemem „pensylwańskim” linowym, co przyniosło gruntowny przełom w technice wierceń udarowych. Ponadto zastosował tzw. małą mechanizację do wykonywania robót pomocniczych, zastępujących wysiłek ludzki, pracą odpowiednich urządzeń technicznych. Wprowadził także kontrolne pomiary odchylania otworu wiertniczego od pionu, ulepszył technikę zamykania wód wgłębnych.

Prof. inż. Wiktor Petit był równocześnie wykładowcą w Akademii Górniczej „Mons” w Belgii, a rozległe interesy naftowe prowadzili  jego pełnomocnicy w Polsce. W 1928 r. sprzedał kopalnie naftowe. Potem odbył podróż do Stanów Zjednoczonych, następnie udał się do Belgii wraz z rodziną (żoną i dwoma córkami). W Ghlin (Belgia) założył spółkę wiertniczą w celu poszukiwania wody pitnej. Podróżował po Europie w celach zawodowych: w 1889 r. do Niemiec, w 1910 r. do Rumunii, w 1919 r. do Francji. Zmarł  2 maja 1946 roku w Schaerbek, dzielnica Brukseli.

 Wiktor Petit napisał i wydał kilka książek naukowych, w tym 3 o tematyce naftowej: 1). Viktor Petit „Poradnik poszukiwacza nafty – geologia stosowana” (Bruksela 1905 r,). 2). Viktor Petit  „Traktat teoretyczny i praktyczny o wierceniach stosowanych do poszukiwania i eksploatacji ropy naftowej” (Bruksela Alf. Castaigne), 3). Viktor Petit „ Wody podziemne, poszukiwania, ujęcie wierceniami” (Bruksela - Paryż 1912 r.) oraz „Cel ostateczny – Refleksje o stworzeniu, życiu i śmierci” (Mons, M. Vinche. 1930 r. Był autorem  kilku patentów.                  /Źródło: Denis Janowski – Belgia/