Inż. Fauck Albert  (1842 – 1919 )  /Niemiec/

Specjalista wiertniczy, twórca nowych metod wiertniczych

         Urodził się 2 stycznia 1848 r. w Słupsku. Studia i praktykę inżynierską w górnictwie węgla i rud odbył w USA. Po wojnie secesyjnej, w której odniósł rany, podjął pracę w wiertnictwie w stanie Pensylwania i Wirginia. W 1863 r. przybył  do Klęczan, tutaj jako specjalista wiertniczy założył spółkę naftową i prowadził intensywne wiercenia poszukiwawcze w rejonie Klęczany-Starawieś.

         Inż. Albert Fauck dorobiwszy się na nafcie znacznej fortuny, kupił w Marcinkowicach k. Nowego Sącza dwór wraz z posiadłością o obszarze 71 ha ziemi, w którym mieszkał aż do śmierci. Kopalnictwo naftowe  w rejonie Klęczan rozpoczęte w 1856 r. przez barona Brunickiego rozwijało się pomyślnie dzięki sprzyjającej atmosferze naftowców. W 1877 r. A. Fauck  odwiercił sposobem linowym, przy użyciu napędu maszynowego otwór o głębokości 250 m. z wynikiem pozytywnym. W 1877 r. przeprowadził próbę użycia płuczki przy wierceniu udarowym, luźnospadowym, do napędu wiertnicy użył maszynę parową   /lokomobilną/. 

 Albert Fauck, konstruktor i twórca nowych metod wiertniczych,  zapoczątkował linowe wiercenie pensylwańskie, ulepszył nożyce Fabiana, w 1872 r. ręczne wiercenie udarowe zastąpił wierceniem maszynowym o napędzie parowym, co znakomicie przyspieszyło rozwój kopalnictwa naftowego w Galicji.

         Inż. Albert Fauck wiercił szyby naftowe w rejonie Nowego Sącza,   Pentnej,  Gorlic, Krosna, Borysławia i in. W roku 1898 odwiercił urządzeniem, które nazwał „Rapid”, w Krościenku otwór o głębokości 636 m. W latach 1899-1901 odwiercił kilka otworów w Krygu, Potoku i Borysławiu, zaś w latach 1902-1905 odwiercił własnym urządzeniem „Ekspres” kilkanaście otworów głównie w Borysławiu, o głębokości 700-1000 m. Gdzie się pojawił zakładał spółki naftowe, pracował ofiarnie nad ulepszaniem techniki wiertniczej aż do śmierci. Był lubiany i szanowany przez naftowców. Jako człowiek zdolny i bogaty przyjaźnił się: z  inż. Juliuszem Noth (+1922) absolwentem Freibergu, prof. dr inż. Stanisławem. Olszewskim, Sekretarzem Krajowego Towarzystwa Naftowego w Gorlicach, dr Mikołajem Fedorowiczem z Ropy i in. Na wytwornych pokojach dworskich w Marcinkowicach gościli ludzie związani z przemysłem naftowym, a także czołowi politycy. Podczas takich spotkań zajmowali się sprawami polityki, finansów oraz robieniem interesów.

            Inż. Albert Fauck uczestniczył aktywnie w zjazdach i konferencjach polskich inżynierów i techników naftowych, opublikował 3 prace z zakresu techniki wiertniczej oraz ogłosił drukiem ponad 50 artykułów w czasopismach technicznych krajowych i zagranicznych. Należał do grona inicjatorów międzynarodowych zjazdów inżynierów i techników wiertniczych. Na zjeździe w Hanowerze został mianowany na Członka Honorowego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wiertniczych. W 1900 r. z profesorem Romanem Załozieckim reprezentował Galicję na I Kongresie Naftowym w Paryżu. 1919

         Inż. Albert Fauck zmarł 8 lutego 1919 r. w Marcinkowicach i tam został pochowany na miejscowym cmentarzu.