W dziale etnografii  zgromadzonych zostało /w dwóch salach/  ponad 400 cennych staroci, jak : kufer wianny (XIX w.), szafa rzeźbiona w dębie, żarna ręczne do mielenia zboża, dzieże, niecki, łopaty do pieczenia chleba, przysiadki, wrzeciona, kołowrotki do przędzenia lnu, międlice, cierlice i zgrzebła do obróbki lnu i konopi. Łóżka, kołyski dziecinne (XIX w), obrazy olejne i oleodruki, kapliczki przydrożne, koszula zgrzebna (1940 r.), garnki gliniane, kamienne i żeliwne, prasy do sera, szatkownica do kapusty, pralki do ręcznego prania ”Tary”, zydel szewski wraz z przyborami, narzędzia stolarskie i kowalskie, buty drewniaki, gwiazda kolędnicza, manierki wojskowe na kawę oraz wiele innych staroci, które Pani Anna pieczołowicie czyści i konserwuje. Ileż to potrzeba było pracy i poświęcenia...